افزایش مداوم و انباشت آنتی‌بیوتیک‌ها در محیط زیست به دلیل سمیت و ماندگاری زیاد، یک خطر جدی است. آنتی‌بیوتیک‌ها به‌‌عنوان یک آلاینده نوظهور، اثرات مضری بر اکوسیستم دارند. ریزجلبک‌ها، به عنوان تولیدکنندگان اولیه حیات، به دلیل حساسیت بالا به عنوان یکی از شاخص‌های آلایندگی محسوب می‌شوند. از آنجایی‌که ریزجلبک‌ها در محیط‌های آبی زندگی می‌کنند و در پایه زنجیره غذایی آبزیان قرار دارند، درک تعاملات بین ریزجلبک‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها برای ارزیابی خطر اکولوژیکی آنتی‌بیوتیک‌ها در محیط‌های آبی، حیاتی است. شناخت آسیب‌های مختلف بر فرآیندهای حیاتی از جمله فتوسنتز و ایجاد تنش‌های اکسیداتیو و سازوکارهای این اثرات، می‌تواند در حفظ و پایداری اکوسیستم‌های آبی موثر باشد. در این مطالعه، تأثیر آنتی‌بیوتیک‌های آزیترومایسین، تتراسایکلین و اریترومایسین بر ریزجلبک‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
